Romowie to społeczność licząca ok. 12 milionów osób (z czego zdecydowana większość żyje w Europie), składająca się z sieci pokrewnych kulturowo grup o wspólnym pochodzeniu etnicznym. Przodkowie Romów opuścili w IX–X wieku Indie i w X–XI wieku dotarli na tereny Bizancjum, gdzie ukształtowały się zręby tożsamości romskiej i wyróżniające ją elementy kulturowe, zaś w XVI wieku ich potomkowie zamieszkiwali już całą Europę. Dlatego też mówimy o Romach jako o ludzie europejskim pochodzenia indyjskiego. Pokrewieństwo grup romskich manifestuje się w podobieństwie wartości kulturowych, w szczególności języka, który dzieli się na różne dialekty, podobieństwie losów historycznych, zwłaszcza prześladowań ze strony otoczenia, podobieństwie miejsca zajmowanego w społeczeństwie i związanych z nim stylów życia oraz form działalności ekonomicznej, a wreszcie w podobieństwie różnych form romskiej samoorganizacji, w tym coraz częściej organizacji politycznej. Poszczególne grupy romskie pomimo łączących je więzów pokrewieństwa mogą się jednak od siebie bardzo różnić.
Nazwy, którymi określano Romów w Europie, są nazwami zewnętrznymi, narzuconymi przez nieromskie otoczenie (tzw. egzonimy). Nazwy te są wyrazem niewiedzy otoczenia na temat pochodzenia Romów i zawierają ładunek negatywnych stereotypów. Są też świadectwem romskich wędrówek lub wyobrażeń o nich. „Cyganie”, „Cikani”, „Zigeuner” pochodzą od greckiego słowa Atsinganoi, oznaczającego w Bizancjum członków grupy religijnej, która przestała istnieć na wiele lat przed pojawieniem się w Cesarstwie Bizantyjskim przodków współczesnych Romów. Ponieważ jednak przypominali oni Bizantyjczykom członków owej sekty ze względu na tryb życia i zawody (np. wróżbiarstwo), zastosowano do nich nazwę pierwotnie odnoszącą się do kogoś innego.
Angielskie słowo „Gypsy” pochodzi od słowa „Egipt” (Egypt), z którego według rozpowszechnionej w średniowieczu legendy mieli pochodzić przodkowie Romów. W rzeczy samej, wielu z nich mogło wskazywać jako miejsce pochodzenia rejon Gyppe na terenie Grecji i kolonię określaną mianem Małego Egiptu. Nie ma jednak dowodów, że duże grupy przodków współczesnych europejskich Romów przebywały w prawdziwym Egipcie (choć małe grupy mogły się tam znaleźć wskutek działań wojennych na Bliskim Wschodzie). Sami Romowie często podtrzymywali legendę o swoim egipskim pochodzeniu, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom nieromskiego otoczenia, i łącząc ją z nośnym w chrześcijańskiej Europie wątkiem wygnania („wyjście z Egiptu”) i pokutnej wędrówki-pielgrzymki. Niektóre grupy romskie w Kosowie również i dziś określają się jako potomkowie dawnych Egipcjan (głównie w celu odcięcia się od innych Romów i znalezienia wsparcia dla własnych interesów).
